İçinde incir ve nar geçen her söz, her şarkı, her kitap, her şiir, her film kafadan +1'le başlıyor bende. Gereksiz bir iltifat belki bu dünyaya sunduğum. Ama hepimizin "hayır" demekte zorlandığı bi'şeyler vardır sevgili okur. Benim "hayır"larım incir ve nar da evet'e dönüşüyor.
İncir Reçeli, kurgusuyla, konusuyla, şarkılarıyla ve hatta sonuyla gerçek bir türk filmi. Yeşilçam kuşağının umutsuzluğa endeksli aşk filmlerine bayılan, hemen hemen hepsinde ağlayan bir nosta olarak, bu filmde ağlamadığımı söylemeliyim. İncirin güzel hatrına izlediğim bu acıklı aşk filmini yine de beğendim. Sonunu baştan tahmin edebilmek, sahiden imkansız bir aşkı izlemek çoğu zaman sıkıcıdır lakin bu defa öyle olmadı. Ruha Dokunan Filmler kategorisine girmeyi başaramasa da Halil Sezai Paracıklıoğlu'nun aşktan ve çaresizlikten deliye dönmüş adam rolünü gayet başarıyla kesmesi güzeldi. Şarkıları, kendine has umutsuzluğu, "sevişmeden aşk olur mu?" sorusuna verdiği cevap, post-itleri, renkli kalemleri, ölümsüzlük arayışı, her fırsatta umutla, unutma hevesiyle tokuşturulan kadehler, pişmanlıkla yakılan sigaralar yine de güzeldi. Aklına eserse gitmemezlik etme diye yazıyorum bunları sevgili okur. Hiç değilse İncir'in hatrına..
10 yorum:
o adamın söylediği şarkı var ya, "duman" filan diye. bence nefis!
Ehehe! Bence de! fazla içten, çok dağınık! Bi de bağrıyor ya "yalaaaağn" diye, orda resetleniyorum ben Arda S. Ahh ah, sen bilirsin benim resetlenmem ne demek!
Yorumlarım çok geriden geliyor, çünkü geriye doğru okuyorum ara ara.İncir reçeline sevgilimle öylesine girmiştik, filmle ve konusuyla ilgili hiçbir fikrimiz yoktu, ben sokakta ufak bi çocuk gördüğümde bile ağlayabilen bir bünyeyimdir, filmde de canım çıkmıştı ağlamaktan.
Çok sevmiştim.
Hahahaa! Benim de ayrılsak da hâlâ sevgilim olan o adamla izlediğim son filmdi. Böylesine kötü talih diyorlar galiba (:
O nefret etmişti, ben birazcık sevmiştim.. Tuhaf bi anı oldu bu şimdi..
Evet biraz kötü talih. Bana yaptığın yorumun altına bak ama kendimi affetireceğim :)
Gördüm ben onu! Bana kitap yolluycaksın gibi bi his doğdu içime! Ama affetmek deme, "bu hikâyede böyle bitsin.." olgunluğuna eriştim ben, zorla da olsa (: Sen bi anıyı hatırlattın sadece. Ki anıların tek işleri hatırlanmaktır!
Tamam anlaştık öyleyse. Ben yarıladım Keyif Evi'ni. Bitirip yolluyorum o zaman (: Madem bulamadın. Zira aldığım yerde onlarca vardı, pek dikkat eden yok sanırım.
Hahahaa! Çok feci sevindim! Bitirmeni bekliyorum tüm sabrımla (:
Ayrıca, dünyalar kadar teşekkür ederim. Samimiyetin için..
Rica ederim, samimiyetimin yalnış anlaşılmamasını umarım. Zira buralarda sadece beni de izlesinler diye yapılan bisürü şey var. Sadece, benden büyüksün anladığım kadarıyla ama yazdıkların bana inanılmaz içten geliyor.
Neyse çok uzattım en kısa zamanda adres bilgilerini isteyeceğim.
Finaller boğmasa şimdiye kadar bitirirdim ama :(
Yavaş yavaş oku, içine sinsin. Beklerim ben. Hem bu zevkli bi bekleyiş olucak benim için. (:
Yorum Gönder