Derin Düşünce No: 3 / Bir nevi Eskişehir İzlenimleri

 

• Son yıllarını Ege'de geçiren bir insan evladı olarak Eskişehir'in o dehşetli soğuna meftun oldum sevgili okur! Üşümek ne mübarek bir duyguymuş meğersem.
• Kar gördüm bi'de. 2 sene sonra ilk defa. Doya doya  izledim, film izler baktım durdum kaldırım taşlarına, yol kenarlarına, çatılara! Tuhaf bi sakinlik, sebepsiz bir iyimserlik hasıl oldu içimde. Mutluyum!
• Kar demişken, "Keder konusuna daha sonra çok defa döneceğiz." s.11
• Yolculuk yapmayı da ayrı bir özlemişim. Gece yarısı çevrilen taksiler, gün doğmadan şehre varmalar, muavinle sohbete tutuşmalar, dağıtılan kaffenin en ufak bi frenle üste başa dökülmesi. Daha sık olmalı bunlar, çok daha sık!
• Eskişehir'e gidilir de, kar yağarken Porsuk'a bakarak türk kaffesi içilip, "ey gidi günler ey!" temalı bir sohbet yapılmaz mı sevgili okur? Yapılır elbet. Geçen günlere ah çekilir, rüya zannedilir, bugünle kıyaslanır ve geçmiş, girdiği tüm savaşlardan galip çıkar.
• Onca yol kat ettikten sonra, Ankara'ya uğrayamamış olmak da canımı sıktı. "Bekle" dedim içimden, şanslıysam bundan sonraki yıllarımı hep seninle geçiririm Ankara!
• "Bugün hava sıfırın altında on / Seni düşündüm ama inan bu son"
• Otobüse son anda yetişen, komik şapkalı iri göz kız birden "Batıya gidiyoruz, yaşasın batı!" diye bağırmaya başladı. O kızdan nefret ettim. Biri ona en tez zamanda batının işe yaramazlığını anlatmalı. Lakin anlayabileceği sanmıyorum. Batı derken gözlerinden çıkan ateşten anladım bunu. 
• Doktorlar'daki Varuna kapanmış, yerine bi kıyafetçi açılmış. Anılarımda yitip gitti mi acaba?!
• Bu gecelik, belki sadece şu anlık, "Güzel günler bizi bekler" diyesim geliyor sevgili okur! Bunları bana hep kış yaptı.