Uzuuunca bir zamandır yaz(a)mıyorum. Klavyeye gitmeyen elim, sigaradan ve defter, kitap sayfalarından alamıyor kendini. Kenarları pamuklaşmış sayfaları ben çevirmiyorum, onlar beni çeviriyor sanki.
Affına sığınıyorum sevgili okur! İzlediğim filmler, kalbimi pıt pıt çarptıran güzel oyunlar, altını çizerken iç geçirdiğim afili cümleler biriktiriyorum elbet senin için. Lakin sıra yazmaya, anlatmaya geldiğinde lâl oluyor ellerim. Bu gece kızdım biraz kendime. Kış ki, benim mevsimim. Üşengeçliği en görünmez çekmeceye saklamalı, kaybetmeli belki.. Yazmalı, okumalı, anlatmalı..
Tuğla kadar kalın bir kitabın ilk sayfasında kısacık bir epigraf gördüm bu sabah. Bütün bir günümü hüzne boyadı. Sapsarı bir perşembe yaşadım.. Sebebini bil istedim, sen de duy istedim bu kısacık şiiri,
Ve bu hayatı sevdiğim için
Bilirim ki ölümü de seveceğim.
Annesi sağ memesinden
Ayırdığında ağlar bir bebek
Bir an sonrasında
Sol memesinde bulur
Teselliyi.
"düşünceliydik. dinginlik içinde boşluğa bakmaktan başka bir şey çekmiyordu canımız.."
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder