Geçmiş Benim En Sevdiğim Zamandır!

Jessie öldü. 

Telefonda konuşurken kendini vurdu. 

Kartallar ve Melekler'in bitişini beklediğimi müjdelemiştim sevgili okur! O gün, bugündür! Eagles and Angels kulağa çok daha hoş geliyor aslında. Yazar Juli Zeh de aynı fikirde. Romanı yalamış yutmuş, içine çekmiş olan ben içinse isimlere takılmak gereksiz. Çünkü biliyorum ki, Jessie'nin melekleri, Arkan'ın kartallarına her dilde, her daim kafa tutacaklar.

Kısacık bir konu, sonsuza uzanacak bir anlam var kitapta. Bileklerinde kum torbalarıyla yaşayan karakterler, sürekli düşüş, intihar, hukuksuzluk, birbirinin aynı günler, depresyon, çaresizlik, dip ve şimdi'ye tutunma çabası.  Uzun uzadıya anlatmak niyetinde değilim. Kısacık bir alıntı, o kadar. Jessie ve Max'e dair. Ölümden önce, hâlâ umut varken,

"Bugün için çok geç artık, dedim. Gitmem gerekiyor.
Her soluk alışında fısıldar gibi sesler çıkarıyordu; titreyen ellerini sıkıca kavuşturmuştu. Onu böyle görmeye dayanamıyordum. Ceketimde sigara paketimi arayıp buldum, iki sigarayı V şeklinde ağzıma sokup ikisini de yaktım ve birini ona verdim. Sigarayı alabilmek için düğümlenmiş parmaklarını açmak zorunda kaldı.
Jessie, bak yarın yine geleceğim, o zaman bana önemli bir projede yardımcı olabilirsin, dedim.
Sigarasından kısa nefesler çekmeye başlamıştı. Gözleri irileşmiş ve bakışları üzerimde biraz daha yoğunlaşmıştı.
Ne projesi? diye sordu.
Dünyadaki herkese mektup yollayacağız, dedim. Herkes belirli bir gün evinden çıkacak ve aynı yöne koşmaya başlayacak. 
Herkes mi? diye sordu.
Herkes, dedim.
Neden? diye sordu.
Neden de ne demek, dedim. Doğal olarak, dünya küresi ayaklarımızın altında dönmeye başlayacak, biz de uzaya doğru top üzerindeki sirk ayıları gibi hareket edip daha iyi bir güneş sistemi bulmaya çalışacağız.
Gülmeye başladı ve bacak bacak üzerine attı.
Cooper, her zaman çılgınca düşüncelerin vardır,dedi.
Oysa daha önce hiç çılgınca düşüncelerim olmamıştı, yeni edinmeye başlıyordum."

Juli Zeh / Kartallar ve Melekler
Çev: İris Kantemir
Metis Edebiyat