Sağ elimin orta parmağının eklem yerinde üç ya da dört santimlik bir kesik. Minik bir yara. İz olması için çok yolu var daha ey insan! İçi kurumuş kan, dışı kırmızı ve şiş. Turuncu ojeye yakışmayan ama güzel bir yara. Anısı var, her büktüğümde acısı da.
"Eline ne oldu?" diye sorsaydı annem, her şeyi anlatırdım. "Bira açmaya çalıştım, hem de çakmakla" derdim. "Başardım ama anne! O an, onun da kendimin de hayatını kurtardım. Ben kurtardım hem de. O kısacık gecede ben kahramandım anne!" deyiverirdim. Gülümserdim.
"Eline ne oldu?" diye sorsaydı annem, her şeyi anlatırdım. Hastane kokusundan nefret etme sebebimi, geceleri neden uyuyamadığımı, sinirli hallerimi, balıkları neden bu kadar çok sevdiğimi, kız çocuklarının yüzüne bakamayışımı, erkek çocuklarına neden bir türlü dokunamadığımı, uyuduğum ender anlarda terör saldırısı gibi uykumu gasp eden kabusları, son günlerde kahveden tat alamayışımı, iştahla yemek yiyen herkesten tiksiniyor oluşumu, mütemadiyen susuşumu bir sigara yakar anlatırdım.
Annem hiçbir şey sormadı ey insan! Ben de hiçbir şey anlatmadım. "Yarın bayram Nosta," dedi, "beyaz elbiseni giy." Yarının bayram olduğunu iddia eden birtakım insanlar var. Onlara güvenme sevgili okur!
2 yorum:
baştan sona(şimdilik son,bitmesin yahu anlasana)okudum seni.çay ile,kahve ile,çikolata ile,usulca akan şarkılar ile...bolca film ve kitap not ettim sayende küçük,sarı sayfalı defterime.çokça yorum yazayım istedim.ama insan içindeki hüznü,yüzündeki çeşit çeşit gülümsemeyi sokamıyor ki kelimelerin kalıplarına.gerçi sen kelimeleri pek güzel döktün önüme.kim olduğunu ve de hayatını nasıl yaşadığını bilmiyorum.ama böyle güzelsin nosta.bu yazın ile ilgili değil yazdıklarım,birkaç gündür satır satır okumamın ardından bir teşekkür sunma.
İç dökmek, dertleşmek için yazıyoruz. "Anlaşılmak" büyük ikramiye böyle anlarda.
Yüzümdeki gülümsemenin ve bloga yazma hevesimin müsebbibi sensin defter.
Teşekkür'den daha fazlasını yazmak istiyorum. Çaresizim. Anlıyorsun.
Yorum Gönder