Derin Düşünce No: 6 / Ya "Sen" Degilse Konu

• Herkes gibi değildin sen. Bir oyun olsaydın sadece zekayla çözümlenemezdin. Anlamak lazımdı elbet, kavramak. Ama daha fazlası gerekliydi. Hissetmeliydi insan. 
• Ben gibi değildin sen. Sigara içtiğinde dumanında kuşlar uçardı mesela. Öyle derin, öyle içten çekerdin dumanı içine. Hayat gibi. İzmaritine kadar yaşamak dedikleri "şey" gerçek olurdu.
• Sen kızmazdın insanlara, öfken yoktu. İnançlıydın. Tanrı'dan ziyade İnsan'a bağlamıştın umudunu. İntihar etmek ihtimaller arasında yoktu. Bu yüzden sevmezdin canına kıyan insanları. Nilgün Marmara okumazdın, Plath da. Camus hariç. O intihar etmemişti di mi? O sadece bir "kaza"ya kurban vermişti kendini.
• Gelecek planı yapmazdın. En büyük hayalin bir kahve makinası satın almaktı. Senin yaptığın kahveyle kimse boy ölçüşemezdi. Sıcacık su ve alabildiğine kahve. Senin en büyük sır'rın buydu.
• Çok güzel susardın. Sigaran, ellerin, dudakların değil yalnızca, miden ve gözlerin de susardı. Kitaplar, filmler, kahveler, biralar susardı. Susmak gerçek manasını bulurdu belki de.
• Birden çok kitabı aynı anda okurdun. Şaşırırdım ben. Kafam karışırdı. Bazen düşünürdüm, bu birden çok kadını sevebileceğin anlamına da gelir miydi? 
• Bana hediye ettiğin son kitabı Leyla Müldür'ün  bir şiirleriyle süsledin. Eğri büğrü yazın diyordu ki, "Seni bir gün en yakının ele verirse eğer / Öğren susmasını ve ağlamamasını."
• Gülüşün vardı bi'de. Şimdi gözlerimi yumduğumda kapkaranlık bir renk gelse de gözlerimin önüne, sesini duyabiliyorum bazı geceler. Çok sesli gülerdin çünkü sen. Her şeyin değişse de, gülüşünün aynı kalmasını isterdim ben hep. Ağzını yaya, kocaman, karnından yükselen bir kahkahan vardı.
• Pınar, "Hadi seni geçtim, bissürü kitabı kaldı burda, onları da mı merak etmiyor?!" dedi. Bi'şey çıt etti içimde.