Ankara / Nosta Eli
- Bir sevgili gibi yakama yapışan uykusuzluk, seninle iyi bir ikili olduk. Acırım yorganlara sarılarak geçirdiğim zamana!
- Ankara! Çocukluğumun başkenti! Nasıl özlemişim seni, nasıl da sadık kalmışsın bana. Hiç değişmeden, hiç bozmadan kendini. O gri havana laf edenler mümkünse dönüşsüz bir yolculuğa çıkıp terk etsinler seni. Ki biz biliyoruz, her terk ediliş hüsran değildir.
- İmge, Kızılırmak, Tenedos, Aylak Madam ve daha aklıma gelmeyen nicesi. Hayat öpücüğü verdiniz bana. Nefes oldunuz. Siz bilmiyorsunuz belki ama pilav tavuk satan amcanın gülümsemesi bile kayıtlı hafızamda.
- İnsan boyunda bir gözyaşı damlası değilim artık. Umut bu cümlenin içine saklanmış. Baştan söyleyeyim de bi ' de aramak için yorulmayalım. Orda bi ' yerde duruyor, gün gelir gösterir elbet kendini.
- Vicdan azapta gerek.
- "Olmayan şeyleri yaşama geçirme ve gerçekte var olmayan bir dünyanın varlığına başkalarını da inandırma eylemi" düzenlemeye karar verdim. Yolumuz uzun ey insan! Düş peşime!
- Ankara'dan ziyade, Ankara'da yaşayan nosta'yı özlemişim ben. Kaybolma endişesi, durak kaçırma telaşı, hava kararırsa korkusu yok. Benim karanlığım, benim gökyüzüm! Her yer tanıdık, her yer benim! Güvendeyim.
- Gidiş ve dönüş yolunda hiç susmadan, es vermeden Teoman eşlik etti bana. Enfes şarkılar, hani anlatmaya kalksam, beceremez susarım. Sen de dinle, en çok hangisini sevdin sonra söyle bana. Merakımı yollarına seferber etmeyeyim..
- Yeniden İzmir. Olsun ama. Hafızam buram buram Ankara kokuyor!!
- "Uyan, nosta! Uyan!" dediniz uyandık bizde. Artık biliyorum, bu dünyada gülümseyen kediler yok. Ama insanlar neden durmadan büyüyüp küçülüyor?!
- "Tüm iyiliğin filmlerin iyi bitmesini istemek / ama bu kente gelirsen unutma beni ara / sana bir çay ve temiz yaralar ısmarlarım / öfkem geçer dinle yüzümü sevgiyle bakarım / kimse değil seni yalnız ben anlarım." böyle diyor Osman Konuk. Ben Osman'dan yanayım.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder