"bir şair keşfetmekten güzel az şey tanıdım." diyor arda. izmir'e kalbinde bu kitapla ve yine beni benden alan bir kaç satırla gelmişti. aksak'ta oturuyorduk, içiyorduk, konuşuyorduk, okuyorduk, deliriyorduk. bu da böyle o günlerden kalma olsun.
ayna ve tabut
işte o zaman kendi kırbacıyla kardeş olacak herkes!
bütün bizler bir aynadan içeceğiz kendimizi
yalan kumaşıyla derlenecek derimiz
herkes alnında taşıdığı tabutla ünlenecek
düşmanını üzerinde deneyecek kindar olanlar!
işte o zaman elimin tersiyle bakacağım dünyaya
dilimdeki perdeye değdiğimde kılıcımın gövdesi
tenimden dökülen her vedâ tanrının ipliğini sökecek
bilinecek bende neyse tufan seste odur feryat
bilinecek ben gidersem çarmıhım burda kalacak!
işte o zaman kıyamet değil ben kopacağım!
veysi erdoğan, varlık şiir, 2008
1 yorum:
değil mi ki kalbin üzerine konmuş bir şey ancak kalbinin üzerine koyacaklara emanet edilebilir. dünya kötü yermiş, ne gam!
Yorum Gönder